در اصل، تعمید نماد قدرتمندی از تولد روحانی و تجدید حیات است. همان‌طور که رسول پولس در نامه‌اش به رومیان (6:3-4) می‌نویسد: «آیا نمی‌دانید که همه ما که به مسیح عیسی تعمید یافته‌ایم، به مرگ او تعمید یافتیم؟ بنابراین ما با او از طریق تعمید در مرگ دفن شدیم، تا همان‌طور که مسیح از مردگان به جلال پدر برخاست، ما نیز بتوانیم در زندگی جدید راه برویم.» از طریق تعمید، مؤمنان در مرگ و قیامت عیسی مسیح شریک می‌شوند، که تحولی عمیق از خود کهنه به زندگی جدیدی است که در او یافت می‌شود.